20 febbraio 2011

Heinz Kahlau








Poesia

                                                                                          











Schriesheimer Lied

Freund isch bin vunn Schriese,
geh es wie es will,
unter meinem Dache,
leb isch froh und still.
Mancher der hot alles,
was soi Herz begehrt,
doch isch bin vunn Schriese,
dess isch Goldes wert.

Eschdi Froindschaft schließe,
dhut mer nur beim Woi,
uns muss der vun Schriese,
dazu gewachse soi.
Kaum hockt mer beinanner,
geht's uff Du und Du,
un mer trinkt Silwaner
kreuzfideel sich zu.

Luschdisch kann mer lewe,
uff der gonze Welt,
awwer bei de Rewe,
mir's am Beschde gfällt.
Schtolz bin isch uff Schriese,
uff soin gude Woi,
wer versteht's Genieße,
muss von Schriese soi.